شبی با دوست بسربردن دوصد دنیا بها دارد
خوشا آنکس که دردنیا رفیقی باوفا دارد
ای اشک،گرم و آرام ببار بر گونه بیمار من
ای غم،تو هم لذت ببر از این همه آزارمن
**
ق * ل * ب * م
فدای تو
همه رو فراموش میکنه ، به جز تو
نفس بادصبا,عشق ازجنس طلا,دوری ودفع بلا،یاری ازسوی خدا
همه تقدیم توباد
شایدآن روزکه رفتم یادتنهایی کنی،من همان تنهایی ام یادت نره یادم کنی
آن کبوتر که بر لب بام شما پر زد و رفت دل ما بود به شما سر زد و رفت
نبوده
نیست
نخواهد بود
از تو عزیزتر
کسی برای من
تاریخ : پنج شنبه 88/2/17 | 10:0 عصر | نویسنده : MJD | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.
