کنار چشمه ای بودیم در خواب / تو بـا جامی ربـودی ماه از آب

چو نوشیدیم از آن جـام گـــوارا  / تو نیلوفر شدی من اشک مهتاب . . .

گل نیست چنین سرکش و رعنا که توئی / مه نیست بدین گونه فریبا که توئی

غم بر سر غم ریخته آنجا که منم / دل بر سر دل ریخته آنجا که توئی . . .

حال ما بی آن مه زیبا مپرس / آنچه رفت از عشق او بر ما مپرس

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست / که هرچه بر سر ما می رود ارادت اوست

نظیر دوست ندیدم اگرچه از مه و مهر / نهادم آیینه ها در مقابل رخ دوست . . .

هر چند پیر و خسته و ناتوان شدم / هر که یاد روی تو کردم جوان شدم . . .

بوسه یعنی لذت دلدادگی / لذت از شب لذت از دیوانگی

بوسه آغازی برای ما شدن  / لحظه ای با دلبری تنها شدن

بوسه آتش می زند بر جسم و جان /  بوسه یعنی عشق من با من بمان . . .

شوقی، که چو گل دل شکفاند، عشق است / ذهنی، که رموز عشق داند، عشق است

مهری، که تو را از تو رهاند، عشق است / لطفی، که تو را بدو رساند، عشق است . . .

شبی پر کن از بوسه ها ساغرم / به نرمی بیا همچو جان در برم

تنم را بسوزان در آغوش خوش / که فردا نیابند خاکسترم . . .

عشق از من و نگاه تو تشکیل می شود ، گاهی تمام من به تو تبدیل می شود . . .

چو ماه از کام ظلمت ها دمیدی / جهانی عشق در من آفریدی

دریغا، با غروب نابهنگام / مرا در دام ظلمت ها کشیدی . . .

تو مرا فریاد کن ای هم نفس  / این منم آواره ی فریاد تو

این فضا با بوی تو آغشته است  / آسمانم پر شده از یاد تو  . . .

از دیار آشنایی پا کشیدن مشکل است /  از تو ای آرام جانم دل بریدن مشکل است . . .

بر درت می آمدم هر شب مرا وا میزدی /  گفتمت نا مهربانی دم ز حاشا میزدی

دیدمت یک شب به دریا خیره بودی تا به سحر / کاش دریای تو بودم دل به دریا میزدی